KRAL VE ZAYIF ÇOCUK

Bir kişi bağımsız olarak içsel gelişim yolundan geçemez. Bu yolculuğa yalnız çıkmamalısın; bir lidere ihtiyacın var. Benzetmemizde lidere kral, arayıcıya ise zavallı çocuk diyoruz.

Bir gün Kral Mahmud'un maiyetine yetiştiği söyleniyor. Nehir boyunca at üzerinde son hızla koşarken, aniden suyun yakınında küçük bir çocuğun gırgırla balık yakaladığını gördü. Çocuk çok mutsuz görünüyordu.

Kral aniden atını dizginledi ve çocuğun yanına giderek ona sordu:

- Çocuğum neden bu kadar üzgün görünüyorsun? Senden daha üzgün bir insanla hiç tanışmadım.

Oğlan cevap verdi:

- Majesteleri, biz yedi kardeşiz. Babamız öldü ve biz annemizle birlikte çok ihtiyaç içinde yaşıyoruz. Bir şekilde kendimi doyurabilmek için her gün nehre gelip ağ atıyorum. Gündüz tek bir balık bile yakalayamazsam gece aç kalıyorum.

"Oğlum" dedi kral, "eğer sakıncası yoksa sana yardım edeceğim." Çocuk kabul etti ve Kral Mahmud ağı kendisi attı.

kraliyet elinin dokunuşu zengin bir tutuşla geri döndü.

Meslekten olmayanlar genellikle metafizik sistemlerin ya "bu dünyaya ait" şeylerin değerini inkar ettiğini ya da tam tersine maddi bolluk vaat ettiğini düşünür.

Ancak tasavvufta “değerlerin” kazanılması her zaman sadece mecazi ya da sadece gerçek bir anlam taşımaz. Büyük Feridüddin Attar'ın "Kuşlar Meclisi" adlı eserinden alınan bu kıssa, hem gerçek hem de sembolik olarak yorumlanmaktadır. Dervişlere göre, tasavvuf yolunda olan bir insan, hem kendisine hem de yola faydalı olması halinde bazı maddi şeyler elde edebilir. Aynı şekilde insan, bunları doğru şekilde kullanma becerisine göre aşkın "değerler" kazanır.

Mehmet Levent ÜNAL

22/12/2024